اهداف: این تحقیق با هدف بررسی کیفیت زندگی افراد سالمند ورزش‌کار و غیرورزش‌کار و مقایسۀ بین آن‌ها انجام شد.

مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر ازنظر هدف، کاربردی و از‌نظر ماهیت و روش، توصیفی است. ۱۸۹ نفر از افراد سالمند شهر تبریز به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای نمونه‌گیری از روش تصادفی استفاده شد و ابزار جمع‌آوری داده، پرسش‌نامۀ مشخصات فردی و پرسش‌نامۀ کیفیت زندگی براساس الگوی واروشربون بود. همچنین، از روش‌های آماری‌توصیفی و کلموگروف‌اسمیرنف و مان ویتنی و تی تست استفاده شده است.

یافته‌ها: در مؤلفه‌های کیفیت زندگی سالمندان ورزشکار و غیرورزشکار در سلامت عمومی، عملکرد جسمانی، انرژی و شادابی، سلامت روانی و محدودیت‌های ایفای نقش به‌دلایل جسمانی و عاطفی اختلاف معنی‌دار وجود دارد؛ اما در متغیرهای درد بدنی و عملکرد اجتماعی اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: تحلیل نتایج، نشان‌دهندۀ تأثیر فعالیت بدنی در بیشتر متغیرهای بررسی‌شده در سالمندان است. اجزای تشکیل‌دهنده بهبود توانایی عملکرد به‌صورت مجزا و ترکیبی کمک می‌کند سالمندان بتوانند دامنه‌ای از حرکات روزمرۀ مورد‌نیاز را انجام دهند و کیفیت زندگی خود را در ابعاد جسمانی و روانی افزایش دهند. در‌خصوص عملکرد و تعامل اجتماعی سالمندان، باید برنامه‌ریزی منسجم و مؤثر شود. ایجاد انگیزۀ ورزش برای آنان نیز باید با برنامه‌ریزی و تأکید بر تنوع در فعالیت‌ها و تقویت نقاط مثبت و استفاده از طرح‌های خلاقانه و ابداعی همراه باشد.