اهداف: افتادن یک مشکل اصلی در سیستم های مراقبتی است و حدود %30 سالمندان، سالانه افتادن را یکبار یا بیشتر تجربه می‌کنند. عملکرد شناختی به‌عنوان یکی از ریسک فاکتورهای کلیدی در افتادن سالمندان محسوب می‌شود. در این مطالعه سعی بر آن داریم که وضعیت سلامت عمومی و شناختی سالمندان با و بدون سابقه افتادن را مقایسه کنیم.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه 22 سالمند بدون سابقه افتادن (15 مرد و 7 زن) با 31 سالمند با سابقه افتادن (21 مرد و 10 زن) توسط پرسش‌نامه سلامت عمومی و آزمون ام ام اس ای مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. آزمون تی مستقل جهت آنالیز داده‌ها استفاده شد.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که نمره کلی سلامت عمومی (0/009=P) و مقیاس فرعی اضطراب و اختلال خواب (0/004=P) بین دو گروه تفاوت معنی‌داری دارند. مقایسه میانگین‌ها نشان داد که سالمندان با سابقه افتادن اختلال بیشتری نسبت به سالمندان بدون سابقه افتادن از نظر نمره کلی و اضطراب و اختلال خواب داشتند. نمره کلی سلامت شناختی در دو گروه با و بدون سابقه زمین افتادن تفاوت معنی‌داری دارد (0/022=P)، هر چند که این تفاوت در هیچ یک از مقیاس‌های فرعی آزمون مشاهده نشد. مقایسه میانگین‌ها نشان داد که اختلال شناختی در سالمندان با سابقه افتادن نسبت به سالمندان بدون سابقه افتادن بیشتر است.

نتیجه‌گیری: در این مطالعه ارتباط اضطراب و اختلال خواب با افتادن اثبات شد. اختلال در خواب می‌تواند با ایجاد حالت گیجی کلی منجر به افتادن شود. اضطراب و ترس از افتادن منجر به کاهش مشارکت افراد در فعالیت های فیزیکی معمول، تعادل، و افزایش خطر افتادن می شود که با روش‌های درمانی کاهش اضطراب می توان از افتادن پیشگیری کرد. به‌علاوه احتمالا درمان‌های شناختی در دوران سالمندی نیز منحر به کاهش خطرافتادن می‌شود.