اهداف: ضعف تعادل از جمله عوامل خطرزای افتادن، آسیب دیدگی و یا حتی مرگ سالمندان به شمار می رود. این تحقیق با هدف ارزیابی تاثیر ورزش در آب بر تعادل ایستا و پویا زنان سالمند انجام شد.

مواد و روش‌ها: 30 زن سالمند 55 تا 70 ساله، به‌طور داوطلبانه در دو گروه کنترل و تمرین در این تحقیق شرکت کردند. گروه تمرین در برنامه تمرینی ورزش در آب به مدت شش هفته، سه جلسه یک ساعته در هفته شرکت نمود. در هر دو گروه تعادل ایستا و پویا قبل و بعد از دوره درنظر گرفته شده، اندازه گیری شد. شاخص‌های نوسانات قامتی شامل میانگین تغییرات مرکز فشار (COP) و سرعت تغییرات مرکز فشار (COP VEL) در جهت جانبی داخلی (ML) و قدامی خلفی (AP)، در حالت ایستاده روی یک پا، به عنوان شاخص تعادل ایستا و تست‌های پیش‌روی رو به جلو (FRT)، تست پیش‌روی جانبی در سمت راست (FRRT) و تست پیش‌روی جانبی در سمت چپ (FRLT) به عنوان شاخص تعادل پویا در نظر گرفته شد. از تست تی همبسته جهت مقایسه تغییرات درون گروهی، و از تست تی مستقل جهت مقایسه شاخص‌های تعادل بین دو گروه پس از شش هفته در سطح معنی‌داری 0/05 استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که یک دوره تمرینی، باعث بهبود در نتایج تست‌های پیش‌روی روبه جلو، و پیش‌روی در سمت چپ گردید. ضمن اینکه نوسانات قامتی شامل جابه‌جایی های مرکز فشار و سرعت تغییرات مرکز فشار تنها در جهت جانبی داخلی در گروه تمرین پس از شش هفته ورزش در آب بهبود یافت، اما تغییرات معنی‌داری در میانگین و سرعت تغییرات مرکز فشار در جهت قدامی خلفی مشاهده نشد. همچنین اختلاف معناداری در میانگین و سرعت تغییرات مرکز فشار و تست پیش‌روی عملکردی روبه جلو و سمت چپ بین دو گروه بعد از تمرین مشاهده گردید (P≤0/05).

نتیجه‌گیری: با توجه به یافته های تحقیق چنین می توان گفت اعمال برنامه تمرین در آب برای سالمندان (در محیط نامتعادل و بی ثبات) سیستم‌های فیزیولوژیک درگیر در تعادل را به چالش می‌کشد که نتیجه آن بهبود در وضعیت تعادل ایستا به ویژه در جهت جانبی داخلی و پویا با افزایش فاصله دستیابی روبه جلو و سمت چپ، و در نتیجه، کاهش خطر افتادن است.