اهدف: هدف از ا‌نجام این تحقیق بررسی پاسخ مایوا‌ستاتین پلاسما و هورمون رشدی شبه انسولین (IGF-1) سرم، به عنوان دو تا از مهمترین پروتئین های درگیر در سندروم کا‌چکسیا، به فعا‌لیت حاد مقاومتی در افراد سالمند سالم بود.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه 11 مرد (سن 1/3±67 سال و kg/m² 25±4/1=BMI) سالمند سالم، به صورت داوطلبا‌نه شرکت داشتند. 72 ساعت پس از تعیین حداکثر قدرت بیشینه (با استفاده از آزمون 1-RM)، آزمودنی‌ها دریک جلسه مقاومتی با شدت 75درصد 1-RM شرکت نمودند. در این پژوهش 2 نمونه خونی در قبل و بلافاصله بعد ازفعالیت مقاومتی از ورید بازویی آزمودنی‌ها گرفته شد. به‌منظور تعیین میزان مایواستاتین پلاسما و IGF-1 سرم از روش الایزا استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل آماری داده‌ها از آزمون تی تست وابسته استفاده شد. سطح معناداری P≤0/05 در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میزان مایواستاتین پلاسما در پاسخ به فعالیت مقاومتی کاهش معناداری یافت (P=0/0001). همچنین میزان IGF-1 سرم نیز در پاسخ به فعالیت مقاومتی افزایش معناداری یافت (P=0/0001). درهمین راستا نتایج نشان داد که نسبت IGF-1 به مایواستاتین تحت تاثیر فعالیت مقاومتی افزایش معناداری یافت (P=0/001).

نتیجه‌گیری: یافته‌های این تحقیق نشان داد که فعالیت مقاومتی ازطریق افزایش میزان IGF-1 وکاهش میزان مایواستاتین موجب افزایش نسبت میزان IGF-1 به مایواستاتین می‌گردد. بنابر یافته‌های این تحقیق به نظر می‌رسد که با تجویز فعالیت مقاومتی می‌توان موجب به‌وجود آوردن تغییراتی مثبت در پروتئین‌های درگیر در سندروم کاچکسیا در افراد سالمند شد. ازاین‌رو احتمال دارد که ازاین طریق بتوان علاوه بر جلوگیری از کاچکسیا از بسیاری از اختلالات فیزیولوژیکی و ناتوانی‌های جسمانی ناشی از کاچکسیا در این افراد جلوگیری نمود. هر چند درک دقیق مکانیسم‌های مربوطه نیازمند تحقیقات بیشتری می‌باشد.