اهداف: امروزه، دغدغۀ اصلی محققان و پژوهشگران صرفاً یافتن راه‌‌های افزایش طول عمر نیست؛ بلکه با نگاهی به آمار و ارقام می‌توان فهمید که اگر در قرن بیستم، چالش اصلی فقط «زنده‌ماندن» بود، چالش قرن جدید، «زندگی با کیفیت برتر» است. هدف این پژوهش، تعیین تأثیر اجرای برنامۀ آموزشی شیوۀ زندگی سالم بر کیفیت زندگی سالمندان روستایی در شهرستان دشتی، در سال ۱۳۸۸ بود.

مواد و روش‌ها: طرح این مطالعه از نوع نیمه‌تجربی و پیش‌آزمون‌ و پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل است. جامعۀ پژوهش حاضر را تمامی سالمندان روستایی شهرستان دشتی تشکیل می‌دهند. نمونه‌‌های پژوهش به‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای از بین سالمندان ساکن روستا‌های بادوله و تلخو از بخش کاکی شهرستان دشتی استان بوشهر بودند که شرایط ورود به مطالعه را داشتند. افراد نمونه ۷۹ نفر بودند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسش‌نامۀ سنجش دانش شیوۀ زندگی سالم و پرسش‌نامه 36-SF استفاده شد. داده‌‌های گردآوری‌شده با استفاده از روش‌های آماری تحلیل پراکنش مکرر، تحلیل هم‌پراکنش، آزمون تعقیبی بنفرونی و آزمون کای‌دو تجزیه‌وتحلیل شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد آگاهی سالمندان روستایی شهرستان دشتی از شیوۀ زندگی سالم کم بوده و همچنین زندگی آن‌ها بی‌کیفیت است؛ یعنی میانگین نمرۀ کیفیت زندگی قبل از مداخله ۷۶/۶±۸۸/۳۱ است. همچنین، مشخص شد که آموزش شیوۀ زندگی سالم باعث ارتقای میزان آگاهی از شیوۀ زندگی سالم و بهبود کیفیت زندگی سالمندان در گروه مداخله می‌شود (P<0/05). درحالی‌که در گروه کنترل، کیفیت زندگی کاهش می‌یابد؛ گرچه این کاهش به‌لحاظ آماری معنادار نیست و دانش شیوۀ زندگی سالم آن‌ها تغییر معناداری نمی‌کند (P=0/209، f=1/60).

نتیجه‌گیری: اجرای برنامۀ آموزشی شیوۀ زندگی سالم باعث بهبود کیفیت زندگی وابسته به سلامت در سالمندان روستایی می‌شود.