اهداف: هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی بر میزان عامل نوروتروفیک مغزی (BDNF)، عامل رشد شبه انسولین-1 (IGF-1) و پروتئین متصل به عامل رشد شبه انسولین-3 (IGFBP-3) در افراد سالمند بود.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه 22 فرد سالمند سالم (سن 4/23±67 سال و 0/3±24/5=BMI) شرکت داشتند. 72 ساعت پس از تعیین حداکثر قدرت بیشینه (با استفاده از آزمون 1-RM)، آزمودنی‌ها دریک جلسه فعالیت مقاومتی با شدت 75 درصد 1-RM شرکت کردند. در این پژوهش 3 نمونه خونی (هر وهله 10 میلی لیتر) در قبل، بلافاصله و 30 دقیقه بعد از فعالیت مقاومتی از ورید بازویی آزمودنی‌ها گرفته شد. به‌منظور تعیین میزان BDNF، IGF-1 و IGFBP-3 سرم، از روش الایزا استفاده شد. جهت تعیین تغییرات درون گروهی سه فاکتور مذکور در پاسخ به فعالیت مقاومتی، از روش آماری Repeated Measures (1×3) استفاده شد. سطح معنی‏‌داری P≤0/05 در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که بلافاصله پس از فعالیت مقاومتی، افزایش معنی‏داری در میزان BDNF سرم رخ می‌دهد، اما 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل، نسبت به قبل از فعالیت تغییر معنی‏داری مشاهده نشد (P≤0/05). همچنین نشان داده شد که در میزان IGF-1، بلافاصله پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی افزایش معنی‏داری وجود دارد، اما 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل، نسبت به قبل از فعالیت تغییر معنی‏داری مشاهده نشد (P≤0/05). در نهایت نیز تغییر معنی‏داری در میزان IGFBP-3 در بلافاصله و 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل مقاومتی، نسبت به قبل از فعالیت، مشاهده نشد (P≤0/05).

نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد، در پاسخ به فعالیت مقاومتی میزان BDNF و IGF-1 در بلافاصله پس از فعالیت، افزایش معنی‌‏داری می‌یابند، اما تغییر معنی‏‌داری در میزان IGFBP-3، مشاهده نشد. بنا بر نتایج این پژوهش، به نظر می‌رسد، فعالیت مقاومتی باعث ایجاد تغییراتی مثبت، در میزان فاکتورهای نوروتروفیکی درگیر در فرآیند حافظه و یادگیری می‌گردد. این امر در نهایت ممکن است موجب کاهش میزان شیوع بیماری‎های عصبی مرتبط با اختلال حافظه و یادگیری همچون آلزایمر، افسردگی و دی منتیا در افراد سالمند گردد.