اهداف: تمرین در آب یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های توصیه شده به سالمندان محسوب می‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین استقامتی در آب بر میزان سلامت روان، ابعاد نشانه‌های بدنی، اضظراب و بیخوابی، کارکرد اجتماعی و افسردگی مردان سالمند بود.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی 30 مرد سالمند به روش در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. ابتدا تمامی شرکت‌کنندگان پرسش‌نامه سلامت عمومی روان گلدبرگ (GHQ-28) را تکمیل نمودند. سپس گروه تجربی به مدت 6 هفته (سه جلسه در هفته) تمرین استقامتی در آب را اجرا کرده و گروه کنترل فعالیت معمول روزانه خود را اجرا نمودند. بعد از مداخله تمرینی هر دو گروه مجددا پرسش‌نامه را تکمیل نمودند. تحلیل داده‌ها با استفاده از تی مستقل و همبسته اجرا گردید.

یافته‌ها: نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که تمرین استقامتی در آب تاثیر معنی‌داری بر سلامت عمومی روان (0/000=P) و خرده مقیاس‌های نشانه‌های بدنی (0/000=P)، اضطراب و بی‌خوابی (0/034=P)، افسردگی (0/000=P) و کارکرد اجتماعی (0/000=P) در گروه تجربی دارد لیکن در گروه کنترل که تمرین استقامتی در آب را اجرا نکرده بودند تغییرات معنی‌دار نبود. همچنین نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که تفاوت معنی‌داری (0/001=P) بین میانگین نمره کلی سلامت روان گروه کنترل و تجربی پس از مداخله تمرینی وجود دارد.

نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که تمرین استقامتی در آب در ارزیابی روان‌شناختی سالمندان نسبت به سلامت عمومی روان، اضطراب و بی‌خوابی، نشانه‌های بدنی، کارکرد اجتماعی و افسردگی نقش مثبت و اثرگذاری دارد.