اهداف: بازنشستگی بر ابعاد مختلف جسمی، روانی، اجتماعی، اقتصادی و معنوی فرد تأثیرگذار است. ازآنجاکه لازم است عواملی که موجب ارتقا یا تضعیف نشانه‌های سلامت عمومی در بازنشستگان می‌شود، مورد توجه جدی قرار گیرد، شناسایی این عوامل بسیار مهم است؛ بنابراین، هدف این مطالعه بررسی وضعیت نشانگان بازنشستگی در بازنشستگان شهر بابل بوده است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی روی 205 نفر از بازنشستگان بالای 50 سال انجام شد. داده‌های پژوهش توسط پرسش‌نامه‌‌ای مشتمل بر دو بخش اطلاعات دموگرافیک و نشانگان بازنشستگی جمع‌آوری شد. پرسش‌نامه نشانگان بازنشستگی شامل 40 سؤال به‌صورت پنج گزینه (هرگز تا همیشه) روی چهار احساس درماندگی و شکست، احساس پیری و بطالت، احساس تلاش و جهت‌گیری جدید و احساس سردرگمی و تعارض بوده است. سپس داده‌ها وارد نرم‌افزار آماری SPSS شد و مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفت. برای تعیین همبستگی بین متغیرها از آزمون پیرسون و اسپیرمن و برای تجزیه تحلیل داده‌ها از آزمایه‌های آماری ضریب همبستگی، آزمون تی و تحلیل واریانس یک‌طرفه (آنوا) استفاده گردید. همچنین سطح معنی‌داری آماری در تمام آزمون‌ها 0/05 در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: افراد شرکت‌کننده در این مطالعه، 53/2درصد مرد و 46/8درصد زن با میانگین سنی 5/87±61/13 سال بودند. میانگین امتیاز احساس درماندگی و شکست 0/56±0/08، احساس پیری و بطالت 0/51±3/73، احساس تلاش و جهت‌گیری جدید 0/65±3/47 و احساس سردرگمی و تعارض 49/56±2/0 به‌دست آمد. احساس درماندگی و شکست با احساس سردرگمی و تعارض همبستگی مستقیم داشت (0/0001>P). همچنین احساس تلاش و جهت‌گیری جدید با احساس پیری و بطالت، همبستگی مستقیم و با احساس درماندگی و شکست همبستگی معکوس داشت (هر دو 0/0001>P).

نتیجه‌گیری: نتایج طرح نشان داد که کمابیش بازنشستگان شهرستان بابل از نشانگان بازنشستگی رنج می‌رند؛ بنابراین، توجه به این قشر و بهبود شرایط افراد بازنشسته ضروری به‌نظر می‌رسد.