اهداف: با توجه به افزایش روزافزون سالمندان، توجه به مسائل آنان از جمله امور مهم در سیاست­‌گذاری اجتماعی کشورها محسوب می­‌شود. بدون آگاهی از نیازهای اساسی و ابعاد سالمندی نمی‌­توان به برنامه­‌ریزی در راستای رفاه روانی و اجتماعی این قشر پرداخت. هدف این پژوهش، بررسی این نیازها و ابعاد با توجه به مقالات علمی منتشرشده در نشریات بین سال‌­های 1383 تا 1392 است.

مواد و روش‌ها: برمبنای الگوی مفهومی کیفیت زندگی «هیوجز» (1990)، مطالعه ساختاریافته کیفیت زندگی سالمندان برای بررسی ابعاد و شاخص­‌های کیفیت زندگی در بین 62 مقاله مجلات علمی-پژوهشی منتشرشده و دردسترس در یک بازه 9 ساله انجام گرفت.

یافته‌ها: نتایج این پژوهش از برجسته‌بودن بُعد وضعیت سلامتی سالمند در مقالات حکایت دارد (100درصد). مفهوم کیفیت زندگی، مفهومی چندجانبه و چند­بُعدی است که تنها جنبه­‌های فیزیکی و جسمی را دربرنمی‎گیرد و اندازه‎گیری و پی‌بردن به آن، خود در گرو عوامل مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و حتی محیطی است که کمترین عوامل مورد بررسی، رضایت فردی و عوامل محیط فیزیکی هریک با 11/3درصد است. بیشتر راهکارهای ارائه‌شده برای ارتقا و بهبود کیفیت زندگی سالمندان در ایران در سطح کارکردهای کلان و ساختاری 69/35درصد است که می‌­تواند در سیاست­‌گذاری­‌ها و برنامه‌­ریزی­‌ها مورد استفاده قرار گیرد و راهی در جهت بهبود و ارتقای کیفیت زندگی سالمندان پیشِ‌روی برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران قرار دهد.

نتیجه‌گیری: کیفیت زندگی سالمندان در ایران از جمله موارد ضروری است که در صورت توجه به همه ابعاد آن و استفاده از برنامه‌­های مداخله‌ای، آموزشی و حمایتی می­‌تواند بهبود و ارتقا یابد.