اهداف امروزه با افزایش تعداد سالمندان، توجه به مشکلات ایشان در جامعه، ابعاد تازه و گسترده‌ای پیدا کرده است. بنا به آمار، یکی از مهم‌ترین مشکلات روان‌شناختی این قشر، افسردگی است. در این راستا این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تفریح درمانی بر میزان افسردگی در سالمندان انجام پذیرفت.
مواد و روش ها پژوهش حاضر یک تحقیق نیمه‌تجربی است. جامعه پژوهش شامل کلیه‌‌ی سالمندان بالای 60 سال واجد شرایط معیار ورود و مراجعه‌کننده به مرکز مراقبت روزانه‌ی یاس شهر تهران بود (002n=). 64 نفر بر اساس حجم نمونه‌ی محاسبه شده به صورت تصادفی (به کمک جدول اعداد تصادفی) انتخاب شدند و با استفاده از گزینش تصادفی (شیر-خط) در دو گروه آزمون (32 نفر) و شاهد (32 نفر) قرار گرفتند؛ دو نفر از گروه شاهد به علت عدم مراجعه، حذف شدند. مداخله، شامل10جلسه تفریح درمانی در طول10هفته برای گروه آزمون بود. افسردگی قبل و بعد از مداخله و همچنین دو هفته بعد از مداخله در هر دو گروه اندازه‌گیری شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های GDS (آلفا: 9/0)، AMT (آلفا: 99/0) و Barthel (آلفا: 93/0) بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 18 استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها به کمک آزمون‌ آماری کای اسکوئر، آزمون تی مستقل، من ویتنی، مدل معادله‌ی برآورد تعمیم یافته و آزمون شاپیرو-ویلک صورت پذیرفت. 
یافته ها یافته‌های مطالعه نشان داد که در گروه آزمون، میانگین نمرات افسردگی، قبل، بعد و در پیگیری دو هفته بعد از انجام مداخله به ترتیب2/4±78/5، 12/2±59/2، 2/2±03/3 و در گروه شاهد به ترتیب 01/3±20/5، 9/2±16/5 و 8/2±5 بود. علاوه بر این یافته‌های مطالعه نشان داد که قبل از انجام مداخله، میانگین افسردگی در دو گروه آزمون و شاهد دارای اختلاف معنی‌داری نبود (932/0P=)، اما بعد از انجام مداخله و در پیگیری دو هفته بعد از آن اختلاف معنی‌دار بود ( به ترتیب 001/0=P و 007/0P=). از طرف دیگر معادله برآورد تعمیم یافته در گروه آزمون نشان داد که اختلاف نمرات افسردگی در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری در گروه آزمون معنی‌دار است (0001/0P<)، در حالی که در گروه شاهد تفاوت معنی‌دار نیست (298/0P=). 
نتیجه گیری یافته‌ها نشان داد که تفریح درمانی، موجب کاهش معنادار افسردگی سالمندان شده است.