اهداف: ارتقای بهداشت و تأمین سلامت سالمندان جامعه -که در سال‌های آتی بخش بزرگی از جمعیت را به خود اختصاص خواهند داد-، از ارکان مهم پیشرفت جوامع است. شواهد موجود نشان می‌دهد بالغ بر 53درصد مرگ‌ومیر افراد، با سبک زندگی آنها ارتباط دارد. اهمیت سبک زندگی و عوامل مرتبط با آن، محققان را برآن داشت که به بررسی سبک زندگی و سلامت بپردازند. هدف کلی این مطالعه تعیین ارتباط سبک زندگی با سلامت عمومی سالمندان شهر تهران بود.

مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی بود و جامعه آماری آن را کلیه سالمندان شهر تهران که فاقد هرگونه مشکلات شناختی بودند، تشکیل می‌دادند. تعداد نمونه 400 نفر سالمند بالای 60 سال بودند که از 5 محدوده تهران (شمال، جنوب، مرکز، شرق و غرب) به‌صورت تصادفی-خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسش‌نامه مشتمل بر سه بخش دموگرافیک، سبک زندگی سالمندان در ابعاد (ورزش، تغذیه، روابط بین فردی و اجتماعی، پیشگیری و مدیریت استرس) و سلامت عمومی 28-GHQ موردی بود که از طریق مصاحبه تکمیل گردید.

یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که سبک زندگی 95درصد سالمندان تهران در حد متوسط قرار دارد و نتایج تحلیل با رگرسیون چندگانه نشان داد که سبک زندگی و حیطه‌های آن با سلامت عمومی و زیرمقیاس‌های آن رابطه‌ای معنادار (0/01>P) و نمره سبک زندگی نیز با نمره سلامت عمومی، رابطه معنادار معکوس در حد متوسط داشت (0/4-=r).

نتیجه‌گیری: با توجه به یافته های پژوهش مبنی بر رابطه بین سلامت عمومی و سبک زندگی، توصیه می‌شود سیستم‌های بهداشتی و مسئولین امر، برنامه‌ریزی‌های دقیق‌تری برای ارتقای سبک زندگی و سلامت روانی سالمندان انجام دهند. اگرچه نتایج مطالعه نشان داد که  در سالمندان فقط 40درصد از تغییرات سلامت عمومی تحت‌تأثیر سبک زندگی قراردارد که  این بدان معنی است که سلامت عمومی با متغیرهای دیگری غیر از سبک زندگی نیز در ارتباط است.