اهداف: سالمندان از جمله گروه‌های آسیب‌پذیر در جامعه می‌باشند و پدیده سالمندآزاری از جمله چالش‌های مطرح درحیطه مراقبت و حمایت از سالمندان است. مطالعه کنونی به منظور تعیین شیوع سوءرفتار با سالمندان و ارتباط آن با برخی از مشخصه‌های فردی و اجتماعی انجام شده است.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر مقطعی بوده که به شکل نمونه‌گیری تصادفی در روی 385 سالمند بالاتر از 60 سال ساکن شهر اهواز در سال 1385 صورت گرفته است. از پرسش‌نامه بررسی سوءرفتار با سالمند با روایی محتوا و پایایی %87 جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد و و از آمار توصیفی و تحلیلی جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد.

یافته‌ها: میانگین سنی سالمندان 70 سال بوده است، شیوع سوءرفتار جسمی %5/10، روحی %9/16، غفلت %7/31، طرد %12، و مالی %25 بوده است. بین وجود بیماری (P=0/009)، نوع زندگی و وابستگی جسمی به دیگران (P=0/001) با سوء رفتار ارتباط معنی‌داری دیده شد.

نتیجه‌گیری: علی‌رغم تأکید زیادی که در فرهنگ ما برای احترام به سالمند وجود دارد، سالمندان انواع مختلف سوءرفتار خصوصاٌ مالی و غفلت را بیشتر تجربه می‌کنند لذا شناخت دقیق سوءرفتار با سالمندان در جامعه می‌تواند آگاهی و حساسیت افراد و سازمان‌های مرتبط با این پدیده را بالا برده تا در جهت پیشگیری و طراحی سیستم شناسایی سالمندان در معرض خطر اقدامات موثری را انجام دهند.