اهداف: پیری بیماری نیست، بلکه واقعیتی است اجتناب ناپذیر در گذرگاه طبیعی رشد. با این که برخی از اختلالات روانی، از جمله اضطراب و افسردگی، در سالمندی شایعاند در بسیاری از موارد نادیده گرفته شده یا به عنوان جزئی از فرایند سالمندی کم اهمیت شمرده می شوند. درمان‌های دارویی و مشاوره فردی و گروهی می‌توانند در رهایی سالمند از تعارضات عاطفی و فشارهای روانی سودمند باشند. با توجه به دشواری و پیچیدگی درمان دارویی در سالمندان، کاربرد روش‌های غیردارویی به تنهایی یا در صورت ضرورت به شکل ترکیب با درمان دارویی توصیه شده است.این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مشاوره گروهی بارویکرد معنا درمانی بر سطح سلامت روان زنان سالمند صورت پذیرفته است.

مواد و روش‌ها: برای انجام این پژوهش از طرح نیمه تجربی پیش آزمون–پس آزمون با گروه گواه استفاده شده است. از میان 160 بانوی سالمند 65 سال و بالاتر ساکن در آسایشگاه کهریزک تهران نمونه‌ای با حجم 18 نفر به‌طور تصادفی انتخاب شد. سپس آزمودنی‌ها بر مبنای نمرات سلامت روان به‌دست‌آمده از اجرای پرسش‌نامه سلامت عمومی GHQ-28 (پیش آزمون) همتاسازی و در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 9نفر) جایگزین شدند. 10جلسه مشاوره گروهی معنادرمانی به صورت هفتگی برای گروه آزمایش اجرا گردیده در پایان پرسش‌نامه سلامت عمومی GHQ-28 (پس آزمون) مجددا برای هر دو گروه اجرا شد. داده‌های به‌دست‌آمده از اجرای پیش‌آزمون و پس‌آزمون به کمک آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون T برای گروه‌های وابسته) مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: نتایج به دست آمده از این تجزیه و تحلیل حاکی از آن بود که کاربرد مشاوره گروهی بارویکرد معنا درمانی موجب افزایش سطح سلامت روان، کاهش میزان اضطراب و فشار روانی (P=0/015) و نیز کاهش اختلال در کنش اجتماعی زنان سالمند گردیده است (P= 0/005). اما در کاهش میزان شکایات جسمانی (P=0/13) و افسردگی (P=0/86) آن‌ها تأثیر چشمگیری نداشته است.

نتیجه‌گیری: کاربرد گروه‌درمانی با رویکرد معنادرمانی می‌تواند در ارتقای سطح سلامت روان زنان سالمند ساکن آسایشگاه‌ها اثربخش باشد.