Mendeley  

Zotero  

Babaei Z, Yadegari F, Vahedi M. Relationship of Aphasia Severity With Quality of Life in Home-dwelling Elderly With Stroke-induced Aphasia in Iran. Salmand: Iranian Journal of Ageing 2026; 20 (4) :610-623
URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-2979-fa.html

اهداف سالمندی طبیعی با افت‌هایی در حوزه‌های جسمانی، حسی، روانی‌حرکتی و شناختی همراه است. این‌گونه کاهش‌های طبیعی هر گاه با بیماری مزمنی همچون آفازی ناشی از سکته مغزی همراه گردد، می‌تواند کیفیت زندگی فرد را بیشتر تحت تأثیر قرار ‌دهد. هدف این مطالعه بررسی و مقایسه کیفیت زندگی سالمندان ایرانی مبتلا به سکته مغزی در شدت‌های مختلف آفازی بود. 
مواد و روش ها مطالعه حاضر به‌صورت مقطعی در سال 1401-1402 با مشارکت 56 فرد فارسی زبان دارای آفازی 60 سال به بالا انجام شد که با بسته آزمون تشخیصی زبان‌پریشی فارسی نسخه غربالگری بالینی (P-DAB-1) در سه شدت خفیف (21 نفر)، متوسط (14 نفر) و شدید (21 نفر) دسته‌بندی شدند. شرکت‌کنندگان عمدتاً از شهر تهران و تعدادی کمی از شهرهای شیراز، کرمان و آمل به شیوه نمونه‌گیری غیرِاحتمالی انتخاب شدند. سپس مقیاس کیفیت زندگی در سکته و آفازی (SAQOL-39) توسط افراد دارای آفازی تکمیل گردید. جهت تحلیل داده‌ها، ابتدا از آزمون‌های آماری توصیفی مانند میانگین و انحراف‌معیار برای خلاصه‌سازی و توصیف ویژگی‌های اصلی داده‌ها استفاده شد. برای تعیین نرمال بودن داده‌ها از آزمون شاپیرو ویلک بهره گرفته شد. جهت بررسی تفاوت‌های بین گروه‌ها، آزمون آنووای یک‌طرفه به‌کار رفت و برای شناسایی گروه‌های متفاوت از آزمون تعقیبی توکی استفاده گردید. برای بررسی تأثیر گروه سنی و مدت‌زمان گذشته از سکته مغزی بر کیفیت زندگی بیماران، از تحلیل کواریانس استفاده گردید. متغیرهای گروه‌های سنی و مدت‌زمان گذشته از سکته به‌عنوان متغیرهای مستقل و نمره کیفیت زندگی به‌عنوان متغیر وابسته درنظر گرفته شدند. همچنین، برای بررسی رابطه بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون بهره‌مند شدیم. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 انجام شد و سطح معنی‌داری برای تمامی آزمون‌ها 0/05 و برای ضریب همبستگی 0/001 لحاظ گردید.
یافته ها 30 مرد و 26 زن با میانگین سنی 68/61 (دامنه سنی 60-90 سال)، میانگین مدت‌زمان گذشته از سکته 18/30 ماه (دامنه 1-120 ماه) در مطالعه حاضر شرکت کردند. بین آفازی شدید و خفیف در نمره کل کیفیت زندگی و خرده‌مقیاس ارتباطیِ SAQOL-39، همچنین میان آفازی متوسط و شدید در خرده‌مقیاس فیزیکی تفاوت معنی‌دار مشاهده شد (0/05>P)، اما در خرده‌مقیاس روانی-اجتماعی و انرژی تفاوت معنی‌دار وجود نداشت (0/5P 0/37=r)، ابعاد روانی اجتماعی (0/36=P<0/001, r) ارتباط مستقیم متوسط و در مورد ابعاد فیزیکی و انرژی (0/001>r=0/23, P)، نیز ارتباط مستقیم ضعیف بود.
نتیجه گیری با افزایش شدت آفازی، نمره کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به سکته مغزی کاهش می‌یابد. این نتایج اهمیت توجه به شدت بیماری را در ارزیابی کیفیت زندگی سالمندان مد نظر قرار می‌دهد و می‌تواند راهنمایی برای مداخلات درمانی و حمایتی باشد.