دوره 16، شماره 2 - ( تابستان 1400 )                   جلد 16 شماره 2 صفحات 201-188 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Taghvaei E, Motalebi S A, Mafi M, Soleimani M A. Predictors of Social Isolation Among Community-dwelling Older Adults in Iran. Salmand: Iranian Journal of Ageing 2021; 16 (2) :188-201
URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-2087-fa.html
تقوایی الهه، مطلبی سیده آمنه، مافی مریم، سلیمانی محمد علی. عوامل پیش‌بینی‌کننده انزوای اجتماعی در سالمندان ساکن جامعه. سالمند: مجله سالمندی ایران. 1400; 16 (2) :188-201

URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-2087-fa.html


1- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
2- مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت،پژوهشکده پیشگیری از بیماری‌های غیر واگیر، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
3- مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت،پژوهشکده پیشگیری از بیماری‌های غیر واگیر، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران. ، soleimany.msn@gmail.com
چکیده:   (5256 مشاهده)
اهداف: انزوای اجتماعی در سالمندان تبعاتی چون افسردگی، کاهش امید به زندگی و افزایش اضطراب مرگ را در پی دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین عوامل پیش‌بینی‌کننده انزوای اجتماعی سالمندان شهر قزوین انجام شد. 
مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی روی 301 سالمند ساکن شهر قزوین در سال 1398 انجام شد. از نمونه‌گیری خوشه‌ای برای انتخاب سالمندان واجد شرایط استفاده شد. از چک‌لیست مشخصات جمعیت‌شناختی و بیماری‌های جسمانی و روانی، پرسش‌نامه‌های سنجش انزوای اجتماعی سالمندان لوبن، حمایت اجتماعی درک‌شده، پرسش‌نامه ناتوانی سازمان بهداشت جهانی، شاخص بهزیستی روان‌شناختی و پرسش‌نامه مقابله مذهبی پارگامنت جهت جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. داده‌ها با استفاده از مدل رگرسیون خطی چندمتغیره مورد تجزیه و تجلیل قرار گرفت.
یافته ها: میانگین±انحراف‌معیار سنی سالمندان شرکت‌کننده در این مطالعه 7/31±‌68/63 بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد، متغیرهای حمایت اجتماعی (β:0/333 ،P<0/001)‌، ناتوانی (β:-0/137 ،P=0/018) و زندگی کردن با همسر (β=0/154 ،P=0/010) تأثیر معنی‌داری بر میزان انزوای اجتماعی سالمندان داشته است. به‌طوری که میزان انزوای اجتماعی سالمندان با افزایش حمایت اجتماعی از آنان و کاهش میزان ناتوانی، کاهش می‌یافت. همچنین سالمندانی که با همسرشان زندگی می‌کردند نسبت به سایر سالمندان، انزوای کمتری را گزارش کردند.
نتیجه گیری: با توجه به نقش پیش‌گویی‌کننده حمایت اجتماعی و ناتوانی در انزوای اجتماعی، به نظر می‌رسد یکی از محورهای مؤثر بر کاهش انزوای اجتماعی مخصوصاً در سالمندان ناتوان، راه‌اندازی یا تقویت شبکه‌های اجتماعی حمایتی باشد.
متن کامل [PDF 5363 kb]   (3372 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (3923 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: اجتماعي
دریافت: 1399/6/10 | پذیرش: 1399/10/9 | انتشار: 1400/4/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به نشريه سالمند: مجله سالمندي ايران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Ageing

Designed & Developed by : Yektaweb