اهداف: تحقیق حاضر با هدف مقایسه سلامت عمومی و شاخصه های آن در سالمندان مقیم و غیر مقیم سرای سالمندان انجام شد.

مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع مقطعی مقایسه ای و شرکت کنندگان در پژوهش 254 سالمند ) 127 نفر مقیم سرای سالمندان و 127 نفر مقیم جامعه) بودند. شرکت کنندگان به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در هر گروه 83 زن و 44 مرد به تناسب سهم جنسیت در جامعه قرار گرفتند. مقیاس سلامت عمومی (GHQ-28) که در برگیرنده سلامت عمومی و چهار خرده مقیاس اضطراب، افسردگی، نشانه‌های جسمانی، و کارکرد اجتماعی است برای جمع آوری اطلاعات مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون هایt  و تحلیل واریانس برای تحلیل نتایج استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد میانگین نمرات سلامت عمومی سالمندان مقیم سرای سالمندان از میانگین نمرات سالمندان مقیم جامعه بیشتر (نمره بالا نشانه سلامت روان پایین) بود و تفاوت مشاهده شده در میانگین ها برای سلامت عمومی و زیر مقیاس های نشانه های افسردگی و جسمانی و اختلال در کارکرد اجتماعی از لحاظ آماری معنادار به دست آمد. اختلال در کارکرد اجتماعی زنان مقیم آسایشگاه بیشتر از مردان بود.

نتیجه‌گیری: یافته های پژوهش، حاکی از آن است که سالمندان مقیم سرای سالمندان در مقایسه با سالمندان مقیم جامعه نشانه های افسردگی، جسمانی و اختلالات کارکرد اجتماعی بیشتری را تجربه می کنند. از سویی گسترش موسسات نگهداری سالمندی در آینده غیر قابل اجتناب است بنابراین، توجه هر چه بیشتر به شرایط محیط زندگی سالمندان مقیم موسسات ضروری به نظر می رسد.