اهداف: سقوط یکی از شایع ترین مصدومیت‌های تکرارشونده درسالمندان، به‌ویژه سالمندان مقیم در مراکز نگهداری است. این مطالعه با هدف تعیین اپیدمیولوژی سقوط در زنان و مردان سالمند ساکن در مراکز نگهداری شهر تهران در سال 1390 انجام شده است.

مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی از بین کلیه سالمندان مقیم مراکز نگهداری شهر تهران تعداد 400 سالمند 60 سال و بالاتر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از مشاهده، مصاحبه، مطالعه پرونده و پرسش‌نامه‌های استاندارد: فعالیت‌های روزانه زندگی با ایندکسبارتل(Activities Daily Living Barthel Index)، تعادل و راه رفتن بامقیاس تعادل برگ (Berg Balance Scale)، ترس از سقوط با مقیاس(FES)Falls efficacy scale، وضعیت تغذیه با پرسش‌نامه (MNA)MiniNutritional Assessment توسط کارشناسان با آموزش یکسان پس از کسب رضایت از نمونه‌ها جمع‌آوری شد. عوامل محیطی با مشاهده فضای داخلی و خارجی مرکز نگهداری و استفاده از چک لیست ثبت شد.

یافته‌ها: از تعداد کل 400 سالمند مورد بررسی، %35  زن و %65 مرد با میانگین و انحراف معیار سنی 22.0±70 سال بودند. 73درصد سابقه سقوط طی یکسال گذشته داشتند و 60درصد بیش از یک بار سقوط را گزارش کرده‌اند و 41درصد از آن‌ها در گروه سنی 89-80 بودند (71درصد زن و 29درصد مرد) بودند. تفاوت معنی‌داری بین جنس و تعداد سقوط مشاهده شد (0/025). سقوط بیش از یکباردر سالمندان 81ساله نسبت به سایر سنین معنی‌داری بود (0/001). بین جنس و بیماری پوکی استخوان تفاوت معنی‌داری وجود داشت (0/001). همچنین نسبت شاننس بیماری پوکی استخوان در سالمندان زن، (1/663-5/804) 3/106 برابر بیشتر از سالمندان مرد بود. مردان نسبت به زنان بیشتر در معرض خطر سوءتغذیه قرار داشتند درحالی‌که این تفاوت در مورد سوءتغذیه بر عکس بود (0/001). نوع پوشش سالمندان نامناسب و محیط فیزیکی پرخطر بود.

نتیجه‌گیری: باتوجه به شیوع سقوط در زنان سالمند مبتلا به پوکی استخوان و سوء تغذیه در زنان برنامه ریزی مناسب برای کنترل و پیشگیری از بیماری ها بالاخص پوکی استخوان و سوء تغذیه بایستی صورت پذیرد.