اهداف: با توجه به افزایش طول عمر معلولین ذهنی و نیز والدین آنان پیش‌بینی می‌شود در طی سی سال آینده یک رشد قابل توجه در تعداد سالمندانی وجود داشته باشد که از فرزند معلول خود نگهداری می‌کنند. این درحالی است که هنوز مطالعه کافی به منظور بررسی تجارب والدین سالمند دارای فرزند معلول ذهنی انجام نشده است. مقاله حاضر بخشی از یک مطالعه با رویکرد پدیدارشناسی توصیفی است که به بررسی تجربیات سالمندان دارای فرزند معلول ذهنی با تمرکز بر موضوع معنویت پرداخته است.

مواد و روش‌ها: مطالعه کیفی حاضر با استفاده از رویکرد پدیدار شناسی از طریق انجام ده مصاحبه بدون ساختار عمیق با والدین سالمند دارای فرزند معلول ذهنی انجام گرفته است. پنج نفر از مصاحبه شوندگان زن و پنج نفر مرد بودند و داده‌ها با روش هفت مرحله‌ای کلایزی تحلیل شده است.

یافته‌ها: چهار مضمون اصلی از داده‌ها استخراج گردید که یکی از آنها را مضمون اصلی معنویت تشکیل می داد. سه مضمون اصلی دیگر "تلخ‌کامی" ، "دلبستگی"، "رضایت از حمایت" بود. این والدین اگر چه دارای مشکلاتی در رابطه با مراقبت از فرزندان معلول ذهنی می‌باشند و آلام زیادی را تجربه کرده اند ولی از طرف دیگر وجود فرزند معلول را عامل این مشکلات نمی‌دانند. آن‌ها وجود مددجو را خواست خدا دانسته و حتی با شرایط فعلی شکرگزار بودند. مقاله حاضر به توصیف مضمون "معنویت" می پردازد.

نتیجه‌گیری: معنویت در تجربیات سالمندان شرکت‌کننده در این مطالعه کاملا بارز است. به‌طور عمده آنان حضور فرزند معلول ذهنی را خواست خداوند و حتی نعمتی از طرف او می‌دانند. این دیدگاه‌ها می‌توانند به مشکلات معنای متفاوتی ببخشد. به‌طوری که والدین این مشکلات را به عنوان امتحان الهی بدانند و دراین میان رنج‌ها قابل تحمل‌تر و حتی دارای ارزش می‌شود. لذا لازم است در برنامه‌های حمایتی این گروه از سالمندان به جنبه‌های معنوی تجربیات ایشان توجه شود و با توجه به اینکه زندگی این سالمندان پدیده‌ای فرایندی می‌باشد توصیه می‌گردد به روش نظری پایه این فرایند مورد بررسی عمیق قرار گیرد.