اهداف با توجه به روند روبه‌رشد جمعیت سالمندان، رفع مشکلات آن‌ها ازجمله مشکلات روانی، ضروری به نظر می‌رسد. از آنجا که افزایش اضطراب مرگ و کاهش امید به زندگی در دوران سالمندی شایع‌تر است، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی بر اضطراب مرگ و امید به زندگی سالمندان مقیم مراکز شبانه‌روزی شهر کرمان انجام شد.
مواد و روش ها جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی سالمندان مقیم مراکز شبانه‌روزی شهر کرمان بود. از این جامعه دو مرکز امیرالمؤمنین و مهرآذین به ‌طور تصادفی انتخاب شد و سپس با مراجعه به این دو مرکز، ۳۰ نفر (۱۸ زن و ۱۲ مرد) به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام ۱۵ نفر) تقسیم شدند. به گروه آزمایش، معنادرمانی گروهی در ده جلسه (هر جلسه ۹۰ دقیقه) آموزش داده شد. گروه کنترل در این مدت مداخله‌ای دریافت نکردند. هر دو گروه قبل و بعد از اجرای آزمایش به پرسش‌نامه امید به زندگی میلر (۱۹۹۷) و مقیاس اضطراب مرگ ((BDI پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری نظیر فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کواریانس چندمتغیره تجزیه‌و‌تحلیل شدند.
یافته ها نتایج نشان داد معنادرمانی گروهی می‌تواند بر اضطراب مرگ سالمندان مقیم مراکز شبانه‌روزی در سطح معناداری ۰۱/P<۰ تأثیر داشته باشد. همچنین معنادرمانی گروهی می‌تواند بر امید به زندگی سالمندان مقیم مراکز شبانه‌روزی در سطح معناداری ۰۱/P<۰ تأثیر داشته باشد.
نتیجه گیری بر اساس نتایج این پژوهش، معنادرمانی گروهی می‌تواند برای کاهش اضطراب مرگ و افزایش امید به زندگی سالمندان مقیم مراکز شبانه‌روزی و افزایش سلامت روانی آنان استفاده شود. با توجه به تأکیدهای خاص معنادرمانی بر زمان حال و همچنین معنای رنج برای سالمندان، استفاده از آن در ارتقای سلامت اجتماعی سالمندان اهمیت خاصی دارد.