مقالات پذیرفته شده در نوبت انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
رویا زکی‌زاده1 
، مسعود بحرینی* 2، اکرم فرهادی3 ، راضیه باقرزاده4
، مسعود بحرینی* 2، اکرم فرهادی3 ، راضیه باقرزاده4
1- کارشناسی ارشد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
2- استاد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران. ، m.bahreini@bpums.ac.ir
3- استادیار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
4- دانشیار، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
2- استاد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران. ، m.bahreini@bpums.ac.ir
3- استادیار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
4- دانشیار، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
چکیده: (252 مشاهده)
مقدمه: با توجه به رشد سریع جمعیت سالمندی، توجه به شاخص‌های سلامت روان در آنان بسیار مهم می‌باشد . احساس تنهایی، عملکرد اجتماعی و افسردگی از جمله این شاخص‌ها هستند که بدلیل تاثیر متقابل بر یکدیگر از اهمیت ویژه ای برخوردارند. این مطالعه با هدف تعیین نقش میانجی افسردگی در ارتباط بین احساس تنهایی با عملکرد اجتماعی سالمندان در سال1397 انجام شد.
روش: در این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی، 318 سالمندا تحت پوشش مراکز جامع سلامت شهر بوشهر (جنوب ایران)، به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه احساس تنهایی راسل[1](نسخه سوم ) و سلامت عمومی گلدبرگ[2] (حیطه‌های افسردگی و عملکرد اجتماعی) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از مدل معادلات ساختاری با روش حداقل مربعات جزئی و برای آزمون مدل از نرم‌افزار Partial least squares (PLS)-Graph 3.00 software استفاده شد. سطح معنی داری در تمام موارد مساوی – کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد.
یافته ها: در این مطالعه میانگین سنی سالمندان شرکت کننده 5/87 ±66/74 بود و 55/3 % شرکت کنندگان مرد و بقیه زن بودند. نتایج نشان داد که احساس تنهایی هم به طور مستقیم( 0/01 p< و 199/0= β) و هم با میانجی افسردگی( 0/001 p< و 0/183= β) می‌تواند منجر به عملکرد اجتماعی ضعیف شود. احساس تنهایی و افسردگی با هم 20 درصد از واریانس عملکرد اجتماعی را تبیین می‌نمودند. شاخص‌های برازش مدل بیرونی و درونی نشان‌دهنده مناسب بودن مدل بود.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، احساس تنهایی هم بصورت مستقیم و هم با ایجاد افسردگی در فرد می‌تواند باعث کاهش عملکرد اجتماعی سالمندان شود. استفاده از این نتایج برای طراحی مداخلات هر‌چه موثرتر به منظور بالابردن میزان عملکرد اجتماعی سالمندان مفید است.
روش: در این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی، 318 سالمندا تحت پوشش مراکز جامع سلامت شهر بوشهر (جنوب ایران)، به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه احساس تنهایی راسل[1](نسخه سوم ) و سلامت عمومی گلدبرگ[2] (حیطه‌های افسردگی و عملکرد اجتماعی) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از مدل معادلات ساختاری با روش حداقل مربعات جزئی و برای آزمون مدل از نرم‌افزار Partial least squares (PLS)-Graph 3.00 software استفاده شد. سطح معنی داری در تمام موارد مساوی – کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد.
یافته ها: در این مطالعه میانگین سنی سالمندان شرکت کننده 5/87 ±66/74 بود و 55/3 % شرکت کنندگان مرد و بقیه زن بودند. نتایج نشان داد که احساس تنهایی هم به طور مستقیم( 0/01 p< و 199/0= β) و هم با میانجی افسردگی( 0/001 p< و 0/183= β) می‌تواند منجر به عملکرد اجتماعی ضعیف شود. احساس تنهایی و افسردگی با هم 20 درصد از واریانس عملکرد اجتماعی را تبیین می‌نمودند. شاخص‌های برازش مدل بیرونی و درونی نشان‌دهنده مناسب بودن مدل بود.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، احساس تنهایی هم بصورت مستقیم و هم با ایجاد افسردگی در فرد می‌تواند باعث کاهش عملکرد اجتماعی سالمندان شود. استفاده از این نتایج برای طراحی مداخلات هر‌چه موثرتر به منظور بالابردن میزان عملکرد اجتماعی سالمندان مفید است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
تهران، اوین، بلوار دانشجو، خیابان کودکیار، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، مرکز تحقیقات سالمندی.
تلفن دفتر نشریه:
تلفن مستقیم:02171732827(تماس فقط روزهای شنبه، یکشنبه و سه شنبه ساعت 10 الی 12) 021221800- داخلی 2827
ایمیل: salmand2010@gmail.com
تلفن ناشر : 02145355000 - 02145355555
