اهداف : هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیرات سالمندی بر عملکرد تعادلی (ایستادن روی یک پا) تحت شرایط حسی مختلف می باشد.

مواد و روش‌ها: مطالعه مقطعی – مقایسه ای حاضر، در 20 فرد جوان با دامنه سنی (22/75±2/29 سال)، و 20 فرد سالمند با دامنه سنی (65/1±4/16 سال)، انجام شد. مدت زمان ایستادن افراد در تکلیف تعادلی (ایستادن روی یک پا) در سه وضعیت حسی در حضور و در غیاب بینایی روی سطح سخت و در غیاب بینایی روی سطح فوم توسط کرنومتر ثبت گردید. آزمون تی مستقل، جهت مقایسه هر یک از وضعیت های حسی در دو گروه، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای بررسی هر سه وضعیت حسی در هر گروه و آزون تحلیل واریانس دو طرفه جهت تعیین کارایی تکلیف تعادلی در دو گروه، مورد استفاده قرار گرفت.

یافته‌ها: تفاوت معناداری میان جوانان و سالمندان در تکلیف تعادلی تحت هر یک از سه وضعیت حسی مشاهده شد (P<0/05).

نتیجه‌گیری: نتایج بیانگر اهمیت درون دادهای حسی دخیل در کنترل وضعیتی با افزایش سن است. به علاوه، می توان از تست ایستادن بر روی یک پا، به عنوان یک ابزار بالینی در محیط های کلینیکی و نیز در مطالعات برای بررسی تاثیرات سالمندی استفاده نمود.