اهداف: تحقیق حاضر، به‌منظور مقایسه تأثیر تمرین در آب و خشکی بر کنترل تعادل و خطر سقوط مردان سالمند سالم انجام شد.
مواد و روش‌ها: بدین منظور تعداد 45 مرد سالمند بالای 65 سال به‌صورت تصادفی انتخاب و به سه گروه تمرین در آب، تمرین در خشکی و کنترل تقسیم شدند و هر گروه شامل 15 نفر بود. دو گروه تمرین در آب و گروه تمرین در خشکی به‌مدت12 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به‌مدت 60 دقیقه، در تمرینات مشابه در دو محیط آب و خشکی شرکت می‌کردند.
یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد که اعمال برنامه تمرین در آب و بیرون آب بر تعادل ایستا، پویا و خطر سقوط سالمندان تأثیر معنی‌داری دارد (P≤0/05). همچنین نتایج از تفاوت معنی‌داری بین داده‌های پس‌آزمون و آزمودنی‌های دو گروه تمرین و گروه کنترل حکایت دارد (P≤0/05)، هرچند تفاوت معنی‌داری بین نمرات پیش و پس‌آزمون گروه کنترل مشاهده نشد (P≥0/05). از سوی دیگر نتایج تفاوت معنی‌داری را بین دو گروه تمرین در آب و خشکی نشان نداد (P≥0/05).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش، به‌کارگیری تمرینات در آب و خشکی منجر به بهبود تعادل ایستا، پویا و خطر سقوط در سالمندان می‌شود.