اهداف سلامت اجتماعی یکی از ابعاد سلامت است و کیفیت زندگی از مهم‌ترین شاخص‌های توسعه انسانی است. سلامت اجتماعی و کیفیت زندگی مقوله‌های حائز اهمیت در حوزه سالمندی هستند. این مطالعه با هدف مقایسه سلامت اجتماعی و کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران در سال ۱۳۹۴ انجام پذیرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی‌تحلیلی که به روش مقطعی انجام پذیرفت، جامعه آماری پژوهش شامل کلیه سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران بود. نمونه پژوهش ۴۳۴ نفر بودند و به دو گروه ۲۱۷ نفره تقسیم شدند. نمونه‌گیری در سالمندان مقیم خوشه‌ای‌تصادفی و در سالمندان غیرمقیم به صورت دردسترس انجام پذیرفت. پس از تأیید کمیته اخلاق و کسب رضایت آگاهانه، جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه جمعیت‌شناختی، مقیاس سلامت اجتماعی کیز و پرسش‌نامه کیفیت زندگی سالمندان آغاز شد. سپس داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS شدند و به وسیله شاخص‌های آماری شامل فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار، همچنین از طریق آزمون‌های خی‌دوی پیرسون، کلموگروف‌اسمیرنوف و تی مستقل توصیف و تحلیل شدند.
یافته ها: ۲۱۷ نفر (۱۴۴ زن و ۷۳ مرد) سالمند مقیم و ۲۱۷ نفر (۱۳۲ زن و ۸۵ مرد) سالمند غیرمقیم وارد مطالعه شدند. دو گروه از نظر جنسیت و سن و سطح تحصیلات همتا بودند (۰/۰۵‌p). میانگین و انحراف معیار سلامت اجتماعی در سالمندان مقیم و غیرمقیم در آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران به ترتیب ۷/۸۷±۴۵/۹۲ و ۲۵/۹۱±۴۷/۸ بود و این متغیر در این دو گروه تفاوت معناداری نداشت (۰/۰۵‌p).
نتیجه گیری: سطح سلامت اجتماعی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران به ترتیب در حد ضعیف و متوسط بود. همچنین کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیرمقیم آسایشگاه‌های سالمندی شهر تهران به ترتیب در حد ضعیف و متوسط بود. بر اساس یافته‌ها اقامت در آسایشگاه‌های سالمندی تأثیر معناداری بر سطح سلامت اجتماعی سالمندان ندارد، اما همین موضوع به طور معناداری بر کیفیت زندگی سالمندان تأثیرگذار است.