اهداف: هدف این مطالعه، ارزیابی مقایسه ای رابطه اندازه دور کمر با سندرم متابولیک جهت پیش گویی مقاومت به انسولین در گروهی از سالمندان بود.

مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی از میان 225 سالمند 60 ساله یا بیشتر با اطلاعات بالینی کامل 94 نفر (42 مرد و 52 زن)، که قادر به امضا فرم رضایتناه نمره بالاتر از 20 در آزمون روانی مختصر بودند و تمایل شرکت در مطالعه را داشتند، وارد مطالعه شدند. حساسیت به انسولین با استفاده از نمایه ارزیابی مدل هوموستاز تعیین شد. مقاومت به انسولین به صورت بالاترین چارک این نمایه تعریف شد.

یافته‌ها: در هر دو جنس، دور کمر و نمایه ارزیابی مدل هوموستاز رابطه قوی مثبتی با هم داشتند. دور کمر مطلوب برای مردان 94/5 سانتی‌متر و برای زنان 90/5 سانتی‌متر بود. حساسیت و ویژگی بالای دور کمر در مردان (به ترتیب 0/80 و 0/84) نشان دهنده توانایی بالای این شاخص در تشخیص مبتلایان به مقاومت به انسولین بوده که می توان تمامی مردان غیر مبتلا به مقاومت به انسولین را به طور صحیح شناسایی کند.

نتیجه‌گیری: در این مطالعه، مقدار مرزی 94/5 سانتی‌متر به عنوان شاخص مقاومت به انسولین در مردان تعیین شد. به نظر می رسد که تعیین دور کمر، مستلزم انجام مطالعات بیشتر بر روی جمعیتهای بزرگتر از افراد مبتلا به سندرم متابولیک است.