هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر ساخت و هنجاریابی مقیاس درجه‌بندی جهت شناسایی استروسورهای سالمندی است.

مواد و روش‌ها: روش اجرا بدین صورت بود که چک لیستی شامل عوامل استرس زا در دوره سالمندی از چند منبع شامل مقیاس‌های درجه‌بندی سنجش استرس، چک لیست های مربوط به مسائل سالمندی، پرسش‌نامه‌ها، منابع مکتوب، مصاحبه با سالمندان و همچنین استفاده از نظر متخصصان شامل 100 آیتم جمع آوری و پس از مطالعه متخصصان به 45 آیتم تقلیل و پس از اجرای پایلوت به 40 آیتم رسید و سپس در قالب یک مقیاس درجه بندی و همچنین پاسخ بلی و خیر تنظیم شد. جامعه پژوهش حاضر کلیه سالمندان بالاتر از 60 سال هستند که در سال 1391 از خدمات بیمه استفاده می کنند. از این جامعه، 300 سالمند به روش هدفمند انتخاب و با کمک مقیاس مذکور مورد مصاحبه قرار گرفتند. پس از دو هفته 30 نفر از سالمندان مذکور مجددا با همین مقیاس، پرسش‌نامه GHQ و همچنین مقیاس سنجش هولمز و راهه مورد آزمون قرار گرفتند. یافته‌های پژوهش و تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد.

یافته‌ها: مقیاس نهایی دارای 6عامل است که مجموعاً 68/47درصد ازواریانس کل مقیاس را تبیین می‌کنند. محتوای مقیاس مورد تایید متخصصان و روایی سازه مقیاس با استفاده از ضریب همبستگی حاصل بین نمرات مقیاس و خرده مقیاس های GHQ تاییدکننده روایی مقیاس است. آلفای کرونباخ کل مقیاس برابر با 0/95 و ضریب پایایی به روش اسپیرمن- براون 0/84، به روش باز آزمون 0/79 و با استفاده از فرم مشابه (هولمز و راهه) برابر با 0/81 است. نقاط برش حاصل افراد را در 5 گروه دارای استرس بسیار کم، کم، متوسط، شدید و بسیار شدید تقسیم می کند، که توزیع افراد در هر طبقه منطبق با توزیع نظری نرمال می باشد.

نتیجه‌گیری: در نتیجه مشخصات روان‌سنجی و همچنین نقاط برش حاصل استفاده همراه با اطمینان مقیاس را در موقعیت‌های پژوهشی توصیه می‌کند.