اهداف جمعیت و تحولات ساختار سنی در طول زمان، به ‌عنوان یکی از مسائل مهم و اثرگذار بر رشد و توسعه اقتصادی جوامع مطرح است. ساختار جمعیتی یک کشور می‌تواند بر سرمایه‌گذاری، پس‌انداز، مصرف، ترکیب و اندازه نیروی کار و درنهایت، بر رشد اقتصادی آن مؤثر باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر ساختار سنی جمعیت بر رشد اقتصادی ایران با تأکید بر سالمندی بود.
مواد و روش ها این پژوهش در سال 1397 به روش کتابخانه‌ای و تحلیل ثانویه با استفاده از داده‌های اقتصاد ایران که بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران و مرکز آمار و داده‌های سازمان ملل متحد (مربوط به ایران) منتشر کرده‌اند، برای بازه زمانی 1365 تا 1395، با استفاده از نرم‌افزار ایویوز و به روش خودرگرسیون با وقفه‌های توزیع‌شونده انجام شد.
یافته ها یافته‌های پژوهش حاکی از آن بود که اثر رشد جمعیت کمتر از 14 سال از کل جمعیت، در کوتاه‌مدت بر رشد اقتصادی از لحاظ آماری معنی‌دار نیست. همچنین، نتایج نشان داد رشد جمعیت 15 تا 64 سال (جمعیت در سن کار) از کل جمعیت بر رشد اقتصادی کوتاه‌مدت و بلندمدت اثر مثبت و معناداری داشت. اثر رشد جمعیت سالمند یا بیش از 64 سال از کل جمعیت که در این مقاله نیز به آن تأکید شد، بر رشد اقتصادی در بلندمدت منفی و معنی‎دار بود (ضریب مذکور 37/1- بود و آماره t برابر با 65/5- تعیین شد). مانایی تمامی متغیرهای به‌کاررفته در مدل با استفاده از آزمون ریشه واحد دیکی‌فولر بررسی شد که بر این ‌اساس، تمامی متغیرها در سطح مانا بودند و فقط دو متغیر میزان رشد افراد بیش از 64 سال به کل جمعیت و متغیر میزان رشد افراد کمتر از 14 سال در سطح مانا نبود و تفاضل‌های مرتبه اول آن‌ها مانا بود.
نتیجه گیری نتایج این پژوهش نشان داد سالمندی جمعیت (رشد جمعیت بیش از 64 سال) در بلند‌‌مدت بر رشد اقتصادی کشور اثر منفی خواهد داشت. بنابراین، برای جبران اثرات سوء سالمندی پیشنهاد می‌شود تمهیدات لازم برای افزایش مشارکت نیروی کار، افزایش مشارکت زنان، بهره‌وری عوامل تولید و توسعه سرمایه انسانی اندیشیده شود.