بر اساس این نتایج میزان مصرف داروی نامناسب در سنین بالای 80 سال بیشتر است و ارتباط معناداری میان سن افراد مورد مطالعه و مصرف داروی نامناسب وجود دارد (0/001
جدول شماره 2 ارتباط میان متغیرهای جمعیتشناختی و مصرف داروهایی که طبق معیار بیرز باید با احتیاط در سالمندان مورد استفاده قرار بگیرند را نشان میدهد.
همانطور که مشاهده میشود از میان عوامل بررسیشده، تنها وضعیت شغلی (0.032=P) و وضعیت تأهل (0/033=P) بر میزان استفاده از داروهای با احتیاط مؤثر بودند و ارتباط معناداری میان فاکتورهای سن، جنسیت و سطح تحصیلات با مصرف داروهای با احتیاط در جمعیت مورد مطالعه وجود نداشت.
در بین افراد شرکتکننده در این مطالعه، سیزده نفر (1/7 درصد) داروهایی استفاده میکردند که طبق معیار بیرز با یکدیگر تداخل داشتند. فراوانی و درصد فراوانی هر تداخل دارویی در جدول شماره 3 آمده است.
همانطور که مشاهده میشود، بیشترین تداخل مربوط به مصرف همزمان داروهای آنتیکولینرژیک است.
در این مطالعه میزان مصرف داروهای با اثرات آنتیکولینرژیک قوی بر اساس معیار بیرز بررسی شد. در جمعیت مورد مطالعه، 75 نفر از داروهای آنتیکولینرژیک استفاده میکردند که تعداد و درصد فراوانی افراد برای هر دارو در جدول شماره 4 آمده است. همان گونه که مشاهده میشود، بیشترین فراوانی مربوط به داروی کلیدینیوم سی (4/6 درصد) بوده است.
جهت تعیین نقش برخی متغیرهای تأثیرگذار بر مصرف داروی نامناسب در سالمندان از مدل رگرسیون لجستیک استفاده شد. در این مدل با استفاده از روش Backward متغیرهای مختلف مرتبط با مصرف داروی نامناسب بررسی شدند.
نتایج نشان میدهد که متغیرهای جنس، سن بالای 85 سال، وضعیت شغلی و چنددارویی تأثیر معناداری بر مصرف داروی نامناسب در جمعیت مورد مطالعه داشتند، به طوری که شانس مصرف داروی نامناسب در زنان 1/427 برابر بیشتر از مردان بوده است (فاصله اطمینان 2/015-1/011) (جدول شماره 5).
همچنین افراد بالای 85 سال 3/421 برابر بیشتر از سالمندان با محدوده سنی 64-60 سال داروی نامناسب مصرف میکردند (فاصله اطمینان 2/015-1/011). علاوه بر این، شانس مصرف داروی نامناسب در افرادی که چنددارویی (پلی فارماسی) داشتند، در مقایسه با افرادی که چنددارویی نداشتند،4/198 برابر بیشتر بوده است که از نظر آماری معنادار بوده است (فاصله اطمینان 6/119-2/880).
بحث
نتایج این مطالعه نشان داد که درمجموع 37/58 درصد از سالمندان مورد مطالعه از داروهای نامناسب و 29/9 درصد از داروهای با احتیاط استفاده میکنند. همچنین 22/7 درصد از این سالمندان از بیش از پنج دارو همزمان استفاده میکنند و شیوع استفاده از داروهای با اثرات آنتیکولینرژیک قوی در این جمعیت 9/6 درصد است.
استفادهاز داروی نامناسب بین سالمندان به یک نگرانی جهانی تبدیل شده است. مطالعات بسیاری از کشورها با استفاده از ابزارهای غربالگری برای بررسی این پدیده انجام و نتایج متفاوتی نیز گزارش شده است [16 ،15].
با توجه به یافتههای این مطالعه، میزان مصرف داروهای نامناسب در میان سالمندان امیرکلا (37/58 درصد) از بسیاری از کشورها نظیر کره، هلند، دانمارک، سوئیس، انگلستان، ایسلند، نروژ، تایوان، هند و مکزیک بالاتر است [17,18,19,20 ،9 ،1].
مصرف کمتر داروها بین سالمندان این کشورها در مقایسه با مطالعه حاضر میتواند ناشی از تفاوت در جمعیت مورد مطالعه، داروهای مورد مصرف، ابزار بررسی داروهای نامناسب و نیز اختلاف شیوع انواع بیماریهای مزمن در سالمندان در مطالعات مختلف باشد، اما از بعضی مطالعات صورت گرفته در ژاپن، آمریکا، کویت و اردن کمتر است [21,22,23 ،8 ،3].
میزان مصرف داروی نامناسب در این مطالعه نسبت به مطالعه والی و همکاران (25/75 درصد) و حیدری و همکاران (31 درصد) که روی سالمندان ایرانی انجام شده است نیز بیشتر بود [12 ،1]. این تفاوت میتواند به این دلیل باشد که این مطالعات بیشتر در سالمندانی که در مراکز درمانی تحت درمان هستند، صورت گرفته و نظارت کادر درمان بر مصرف دارو توسط سالمندان و کاهش دسترسی آنها به داروهای بدون نسخه موجب کاهش میزان مصرف داروهای نامناسب شده است.
در مطالعه حاضر از میان داروهای نامناسب طبق معیار بیرز بیشترین مصرف به ترتیب مربوط به گلی بنکلامید (12/7 درصد)، دیکلوفناک (8/8 درصد) و کلیدینیوم سی (5/4 درصد) بود.
در مطالعاتی که در ایران انجام شده بود، بیشترین داروهای مورد استفاده سالمندان در شهر تهران به ترتیب، آلپرازولام (16/66 درصد)، کلردیازپوکساید (14/28 درصد)، فلوکستین (11/90 درصد) و اگزازپام (11/90 درصد) بودند [11]. در میان سالمندان شهر قم به ترتیب، بیشترین داروهای نامناسب استفاده شده دیگوکسین (7/9 درصد)، آلپرازولام و بیزاکودیل (6/1 درصد) و کلردیازپوکساید (4/6 درصد) بودند [12].
در مطالعه دیگری در ایران نیز ایندومتاسین، دیفن هیدرامین و متوکاربامول به عنوان شایعترین داروهای نامناسب استفادهشده در سالمندان گزارش شد [24]. در مطالعات انجام شده توسط الیویرا نیفیدیپن 34/5 درصد) و متیل دوپا (9/1 درصد) بیشترین میزان داروهای نامناسب مصرف شده بودند و تحقیقات گولدینگ نشان داد که داروهای پروپوکسی فن (1/5 درصد)، هیدرکسی زین (1/1 درصد)، دیازپام، آمیتریپتیلین و اکسی بیوتین هرکدام با 0/07 درصد بیشتر از سایر داروها استفاده میشد [26 ،25]. میزان مصرف داروی با احتیاط در جمعیت مورد مطالعه 29/85 درصد بود که در مقایسه با مطالعه العزیزی (69 درصد) و الحمود (65 درصد) کمتر است [27 ،3].
در رابطه با مصرف داروهایی با فعالیت آنتیکولینرژیک در میان سالمندان در مطالعه کریستوفر و همکاران که در کشور هند انجام شده بود، شیوع 13/4 درصد گزارش داده شد، در حالی که در مطالعه حاضر 9/6 درصد از سالمندان از این نوع داروها استفاده میکردند [9].
در این پژوهش ارتباط معناداری میان متغیر جنسیت با مصرف داروی نامناسب گزارش شد، به طوری که با وجود بیشتر بودن جمعیت مردان سالمند در شهر امیرکلا، زنان در مقایسه با مردان مقادیر بالاتری از داروی نامناسب را مصرف میکردند.
اگرچه در برخی مطالعات مانند مطالعات دهالا و گولدینگ رابطه معناداری بین جنسیت و مصرف داروی نامناسب دیده نشد [28 ،26]، در مطالعه سالمندان شهر تهران، مردان سالمند نسبت به زنان سالمند، داروی نامناسب بیشتری استفاده میکردند [11]، در حالی که در مطالعه حاضر میانگین تعداد کل داروهای مصرفی و نیز تعداد داروهای نامناسب در زنان به طور معناداری بیش از مردان بود. نتایج مطالعه اندروز، لیم و العزیزی نیز به طور مشابه نشان داد که استفاده از داروهای بالقوه نامناسب در بین زنان بیشتر از مردان است [17 ،3 ،1].
به نظر میرسد افزایش معنادار تعداد داروها و بیماریهای زمینهای در جمعیت زنان سالمند شرکتکننده در این پژوهش نسبت به جمعیت مردان موجب شده تا میزان مصرف داروی نامناسب در زنان سالمند نسبت به مردان افزایش داشته باشد. ضمن اینکه نگرش و تمایل زنان نسبت به سلامت و مراقبت از خود نیز میتواند دلیلی بر افزایش میزان مصرف دارو در این جمعیت باشد. در ارتباط با مصرف داروهای با احتیاط، ارتباط معناداری با متغیر جنسیت مشاهده نشد.
مطالعه کریستوفر، اندر و میلر نشان داد که با افزایش سن در سالمندان، تعداد اقلام دارویی نامناسب مصرف شده در آنها افزایش مییابد [29 ،18 ،9]. در مطالعه والی، سالمندان 74-65 سال، 84-75 سال و 85 سال و بیشتر به ترتیب 11/4 درصد، 35/4 درصد و 53/3 درصد داروی نامناسب را مصرف کرده بودند [11].
در مطالعه حاضر نیز بین سن بیماران با مصرف داروی نامناسب ارتباط معناداری دیده شد، به طوری که بیشترین درصد استفاده به ترتیب در گروه 99-85 سال (58/1 درصد) و 84-80 سال (40 درصد) بود. علاوه بر این، نتایج به دست آمده از آنالیز رگرسیون لجستیک نیز نشان داد که شانس مصرف داروی نامناسب در افراد بالای 85 سال 3/421 برابر بیشتر از سالمندان با محدوده سنی 64-60 سال است که از نظر آماری معنادار بوده است.
با بالا رفتن سن، تعداد بیماریهای همزمان و بالطبع تعداد داروهای مصرفی در سالمندان افزایش مییابد و این طور به نظر میرسد که احتمال مصرف داروهای نامناسب نیز بیشتر میشود. همچنین با افزایش سن توجه بیماران به نوع داروی مصرفی کمتر میشود و به دلیل عدم تمایل مراجعه به پزشک، مصرف خودسرانه دارو بیشتر میشود.
در مطالعه حاضر 22/7 درصد از سالمندان روزانه بیش از پنج نوع دارو استفاده میکردند و میانگین تعداد داروهایشان 2/57 بود. در مطالعه ما همچنین با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک نشان داده شد که چنددارویی تأثیر معناداری بر میزان مصرف داروهای نامناسب داشته است.
در مطالعه حیدری و همکاران، اغلب افراد شرکتکننده در مطالعه، روزانه بیش از پنج دارو استفاده میکردند و میانگین تعداد داروهایشان 5/47 عدد بود [12]. در مطالعه قدیمی و همکاران نیز تقریباً مشابه این مطالعه، میانگین داروهای تجویزشده برای هر بیمار 4/74 گزارش شد و اغلب بیماران (44 درصد) پنج دارو یا بیشتر دریافت میکردند [24].
در مطالعات مشابه مطالعه اخیر، تعداد داروهای مصرفی اغلب افراد بیش از پنج دارو بیان شد و میانگین تعداد داروهای مصرفی آنها هشت عدد بوده است [31 ،30]. در بررسی نایتینگل و اواد نیز به ترتیب میانگین تعداد داروی مصرفی سالمندان 9/23 و 6/3 بود [21 ،8].
در مطالعه حاضر، بیشترین تعداد داروی بالقوه نامناسب پنج دارو بود. با وجود این، اغلب سالمندان تنها از یک داروی نامناسب استفاده میکردند. در مطالعه حیدری، بیشترین تعداد داروی نامناسب سه عدد بود و اغلب سالمندان یک دارو استفاده میکردند [12]، همچنین در مطالعه ژانگ نتایج به صورت مشابه گزارش شد [32].
بررسیها پیرامون ارتباط میان مصرف داروی نامناسب و وضعیت اقتصادی سالمندان در این مطالعه نشان داد که افراد بیکار که منبع درآمدی نداشتند، بیشترین درصد مصرفکنندگان داروهای نامناسب و داروهای با احتیاط را به خود اختصاص دادند. این نتایج در راستای نتایج بهدستآمده از مطالعات قبلی است [20 ،11].
مشکلات اقتصادی نقش مهمی در مصرف نادرست دارو ایفا میکند و میزان مصرف خودسرانه دارو در افراد دارای سطح اقتصادی پایین بیشتر است که میتواند موجب افزایش میزان مصرف نامناسب دارو در سالمندان کم درآمد شود. ضمن اینکه میزان بروز بیماریهای متعدد و بالتبع تعدد دارویی در این جمعیت از سالمندان نیز بیشتر است.
در این مطالعه بین سطح تحصیلات و میزان استفاده از داروی نامناسب ارتباط معنادار دیده شد، اما ارتباط به گونهای نبود که بتوان ارتباط مستقیم را به این دو متغیر نسبت داد، در حالی که در گروه سالمندان تهرانی، افرادی که داروی نامناسب بیشتری استفاده میکردند، عمدتاً به گروه افراد بیسواد یا با تحصیلات ابتدایی تعلق داشتند [11].
همچنین در میان سالمندان شهر قم دیده شد که مصرف داروهای نامناسب در افراد بیسواد بیش از سایر گروهها است [12]. مطالعه الیویرا، ژانگ، راجی و میلر نیز چنین یافتهای را منعکس کرد [33 ،32 ،18 ،16]. عدم آشنایی با مسائل مربوط به حفظ سلامت و عدم آگاهی نسبت به عوارض خوددرمانی داروها در سالمندان بیسواد و کم سواد میتواند موجب افزایش مصرف خودسرانه دارو و درنتیجه افزایش میزان مصرف داروی نامناسب در این جمعیت شود.
در مطالعه حاضر، مصرف داروهای تداخلدار در 1/7 درصد از سالمندان دیده شد که بیشترین موارد مربوط به استفاده از دو داروی آنتیکولینرژیک با هم بود. در مطالعه سالمندان شهر تهران بیشترین میزان تداخل دارو بیماری مربوط به بیماری ناهنجاریهای انعقاد خون یا دریافت درمان ضد لخته با داروی کلوپیدوگرل است (4/29 درصد) [11]؛ زیرا بیماریهای قلبی و عروقی در رتبه سوم بیماریهای سالمندان مورد مطالعه قرار داشتند.
درمطالعه نیواتا بیشترین میزان این نوع تداخل مربوط به بیماری سنکوپ با بنزودیازپینها و داروهای ضد افسردگی سه حلقهای است (22/3 درصد) [15]. با توجه به موارد گفته شده میتوان گفت این تفاوت در نتایج بهدستآمده در مطالعات مختلف میتواند ناشی از تفاوت در ویژگیهای جمعیتشناختی جمعیتهای مورد مطالعه و نیز اختلاف شیوع انواع بیماریهای مزمن و اختلاف تعداد داروهای مصرفی در هر دو جنس و البته در ردههای سنی و سطوح تحصیلات متفاوت در سالمندان در مناطق مختلف جهان باشد.
از نقاط قوت این مطالعه میتوان به زیاد بودن حجم نمونه و مشارکت زیاد سالمندان اشاره کرد. مقطعی بودن مطالعه و جمعآوری قسمتی از اطلاعات به شکل خودگزارشدهی از محدودیتهای این پژوهش است. علاوه بر این، پیروی افراد از دستورات دارویی و مدت زمان دقیق مصرف داروها به طور دقیق برای محققین روشن نبود.
یکی دیگر از محدودیتهای این مطالعه عدم وجود اطلاعات در مورد تجویز داروهای نامناسب در بیماریهای خاص است که باید در مطالعات دیگر بررسی شود؛ بنابراین پیشنهاد میشود تحقیقات وسیعتر در قالب یک مطالعه آیندهنگر جهت بررسی مصرف داروی نامتناسب در سالمندان انجام شود.
نتیجهگیری نهایی
یافتههای این پژوهش نشان میدهد که جمعیت مورد مطالعه تا حد نسبتاً زیادی با داروهای نامناسب مواجهه داشتهاند. داروهای گلی بنکلامید، دیکلوفناک و کلیدینیوم سی به ترتیب از بیشترین داروهای نامناسب مورد مصرف در سالمندان شهر امیرکلا هستند.
بالاترین میزان تداخل دارویی مربوط به استفاده از دو داروی آنتیکولینرژیک با هم بود. سالمندان دارای درآمد در مقایسه با همتایان بیدرآمد خود داروی نامناسب کمتری مصرف میکردند. علاوه بر این، زنان سالمند بیشتر از مردان سالمند، از داروهای نامناسب استفاده میکردند. همچنین سن بالا یکی دیگر از عوامل مرتبط با افزایش مصرف داروهای نامناسب بود.
با توجه به اینکه عوارض ناشی از مصرف داروهای نامناسب میتواند جدی باشد، تجویز مناسب این داروها در سالمندان از اهمیت زیادی برخوردار است؛ بنابراین لازم است به پزشکان، پرستاران و بیماران آموزش بیشتری داده شود و نظارت بیشتری از سوی مسئولین صورت گیرد.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
این مطالعه بخشی از طرح جامع بررسی وضعیت سالمندان شهر امیرکلا به شماره 892917 است و توسط کمیته اخلاق دانشگاه علومپزشکی بابل تأیید شده است (MUBABOL.HRI.REC.1395.63).
حامی مالی
این مقاله برگرفته از رسالهی دکترای نویسنده اول در گروه فارماکولوژی و توکسیکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علومپزشکی بابل، بابل است.
مشارکت نویسندگان
مفهوم سازی: سید رضا حسینی، آتنا رحیمی؛ تحقیق و بررسی: افسانه داداشی حاجی، علی اکبر مقدم نیا، علی بیژنی؛ ویراستاری و نهایی سازی نوشته: آتنا رحیمی، سید رضا حسینی.
تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد.
تشکر و قدردانی
بدینوسیله از معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی بابل جهت حمایت مالی از این تحقیق و مشارکت سالمندان تشکر و قدردانی می گردد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |