1- دانشجوی دکترای برنامه ریزی درسی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
2- استاد تمام بازنشسته برنامه ریزی درسی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران. ، Mehrmohammadimahmoud@gmail.com
3- دانشیار برنامه ریزی درسی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
4- رئیس دانشکده علوم انسانی و دانشیار فلسفه تعلیم و تربیت، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
چکیده: (443 مشاهده)
اهداف: هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویتبندی نیازهای آموزشی سالمندان ایرانی به عنوان پیشنیاز هرگونه مداخله آموزشی بود.
مواد و روش: پس از اخذ کد اخلاق و رضایت آگاهانه از مشارکتکنندگان از روشهای کیفی مصاحبه و تحلیل محتوا جهت شناسایی و روش دلفی جهت اولویتبندی نیازها استفاده شد. برای این منظور سه گروه هدف جهت مصاحبه، تعیین شدند: ۱) متخصصان حوزههای مرتبط با آموزش و سالمندان ۲) اطرافیان سالمندان و ۳) سالمندان. نمونهگیری هدفمند ناهمگون تا رسیدن به تنوع حداکثری و مصاحبهها تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافتند و نمونه نهایی ۴۵ نفر را شامل شد.
یافتهها: با تحلیل محتوای متن مصاحبهها به روش استربرگ نهایتاً ۱۳ تم شناسایی شد که جهت اولویتبندی با استفاده از روش دلفی در اختیار مشارکتکنندگان قرار گرفت. اولویتبندی پس از دو مرحله با توافق ۹۶٪ به پایان رسید و نیازها به ترتیب عبارت بودند از: ۱) سلامت جسمانی، ۲) مهارت مدیریت احساسات و هیجانات منفی، ۳) خودشناسی، ۴) احساس رضایت، ۵) مهارت برقراری روابط بین فردی و ۶) مهارتهای خودآموزی.
نتیجهگیری: با افزایش سن، سلامت جسمانی و توانایی مدیریت احساسات و هیجانات کاهش یافته و با محدود شدن دایره اطرافیان به علت بازنشستگی یا فوت، سلامت اجتماعی نیز در معرض تهدید قرار میگیرد. شناخت صحیح سالمندی و کسب مهارتهای خودآموزی از عناصر کلیدی جهت فائق آمدن بر چالشهای این دوران است. در همین راستا مراکز آموزشی سالمندان قادرند در کنار دانش و مهارتهای لازم جهت مدیریت سلامت جسم و روانی که در اختیار سالمندان قرار میدهند زمینه برقراری تعاملات سالم اجتماعی سالم را نیز فراهم نمایند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
سالمند شناسی دریافت: 1401/1/24 | پذیرش: 1401/6/21