اهداف: سالمندی بنا به آمار بدون شک یکی از مهم‌ترین مشکلات بهداشتی آینده جوامع خواهد بود. در این گروه سنی نیز مشکلات روانشناختی و به خصوص افسردگی از شایع‌ترین مشکلات می‌باشند. از دیگر سو با توجه به میزان شیوع متفاوت افسردگی در جوامع گوناگون به نظر می‌رسد که این بیماری می‌تواند در فرهنگ‌ها و قومیت‌های مختلف، دارای شیوعی متفاوت باشد. در این مطالعه میزان شیوع افسردگی و برخی عوامل فردی مرتبط با آن در سالمندان کرد بالای ۶۰ سال در سال ۱۳۸۹ مورد بررسی قرار گرفته است.

مواد و روش‌ها: مطالعه اخیر یک مطالعه توصیفی مقطعی بوده که بر روی ۳۰۲ سالمند کرد بدون اختلال شناخت و مقیم جامعه پس از اخذ رضایت شرکت در تحقیق انجام شده است. در این پژوهش نمونه‌ها به‌صورت طبقه‌ای، تصادفی خوشه‌ای انتخاب شده و از یک پرسشنامه حاوی اطلاعات فردی و مقیاس افسردگی در سالمندان (GDS) نمونه ۱۵ سؤالی برای جمع آوری داده‌ها استفاده شده که به‌صورت مصاحبه با سالمند تکمیل شده است. اطلاعات حاصل توسط نرم افزار SPSS16 و با استفاده از روش‌های آماری تی تست، آنالیز واریانس و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

یافته‌ها: بر اساس یافته‌های تحقیق میانگین سن افراد مورد مطالعه ۷۰/۶۹ سال (مردان ۷۲/۹۸ سال و زنان ۶۸/۲۶ سال) بوده و میانگین نمره افسردگی در سالمندان کرد ۵/۹۴ با انحراف معیار ۳/۴۰۵ بوده است. و همچنین میزان شیوع افسردگی خفیف ۳۸/۷درصد، افسردگی متوسط ۱۶/۳درصد و افسردگی شدید ۷درصد بوده است. در این تحقیق بین میانگین نمره افسردگی و جنس (۰/۰۳۲=P)، سن (۰/۰۲۳=P)، سطح تحصیلات (۰/۰۰۱>P) و همراه زندگی (۰/۰۰۶=P) ارتباط آماری معنادار مشاهده گردید و بین نمره افسردگی و محل سکونت در شهر و روستا، وضعیت تأهل و تعداد فرزندان ارتباط آماری معنادار وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از مطالعه فوق بیانگر این مطلب است که افسردگی و به خصوص افسردگی خفیف از شیوع بالایی در میان سالمندان کرد برخوردار است لذا به نظر می‌رسد برنامه‌ریزی برای یافتن عوامل مرتبط با آن و انجام اقدامات مداخله‌ای می‌تواند در پیشگیری از پیشرفت آن به سمت اختلال افسردگی اساسی مؤثر باشد. مقایسه وضعیت سالمندان کرد با سایر قومیت‌ها پیشنهاد می‌گردد.